Domingo 4 do Tpo. Ordinario B
4º DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO -
CICLO B
Primeira Lectura Deut 18,
15-20
LECTURA DO LIBRO DO DEUTERONOMIO
Farei xurdir un profeta e poñerei as miñas palabras na súa boca
Díxolle Moisés ao pobo:
O Señor, o teu Deus,
fará xurdir, no medio de ti, de entre os teus irmáns, un profeta coma min.
Facédelle caso, tal
como llo pediches ao Señor, o teu Deus, no Horeb o día de asemblea, dicindo:
Non quero seguir escoitando a voz do Señor, meu Deus, nin ver máis esta grande
labarada, para non morrer.
E entón o Señor
díxome: Fixeron ben en dicir isto. Fareilles xurdir un profeta coma ti do medio
de seus irmáns e porei as miñas palabras na súa boca e falaralles todo o que eu
lle mande, e a aquel que non lles faga caso ás miñas palabras, as que o profeta
anuncie no meu Nome, eu pedireille contas.
Pero o tal profeta, se
ten o atrevemento de dicir no meu Nome cousas que eu non lle mandei dicir e
fala no nome de deuses alleos, entón morrerá ese profeta.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 94,
1-2. 6-7. 8-9
R/. (8): Oxalá escoitedes
hoxe a voz do Señor!
Non endurezades os vosos corazóns.
Vinde, cantémoslle ao Señor,
Aclamemos a nosa rocha salvadora;
acheguémonos á súa presenza dándolle grazas,
aclamémolo con cancións.
Vinde, adorémolo prostrados,
axeonllémonos diante do Señor, que nos creou,
pois el é o noso Deus,
e nós somos o seu pobo, o rabaño que el guía.
Oxalá escoitedes hoxe a súa voz:
non endurezades os vosos corazóns, coma en Meribah,
coma o día de Masah, no deserto,
onde os vosos pais me tentaron:
provocáronme, por máis que tiñan visto os meus feitos.
Segunda Lectura 1 Cor 7,
32-35
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
A virxe considera o que corresponde a Deus para ser santa
Irmáns:
Eu quixera vervos
libres de preocupacións. O non casado preocúpase das cousas do Señor, da
maneira de lle agradar.
Pero o casado
preocúpase das cousas do mundo, da maneira de lle agradar á muller; e así está
dividido.
A muller non casada, o
mesmo cá doncela ceibe, preocúpanse das cousas do Señor, procurando seren
santas de corpo e alma.
Pero a casada
preocúpase das cousas do mundo, da maneira de lle agradar ao seu home.
Dígovos isto polo voso
propio interese, non para vos amarrar botándovos un lazo; ao contrario, para
vos guiar no que é honesto e leva sen divisións ao Señor.
Palabra
do Señor R/.
Grazas a Deus
ALELUIA Mt 4, 16
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
O pobo asentado nas tebras viu unha inmensa luz
e para os asentados na rexión e na sombra da morte amenceu a luz.
Aleluia.
Evanxeo Mc 1, 21-28
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Ensinábaos coma quen ten autoridade
Naquel tempo viñeron a
Cafarnaúm e, ao chegar o sábado, Xesús púxose a ensinar na sinagoga.
Todos estaban
abraiados da súa doutrina, pois ensinaba coma quen ten autoridade, non coma os
letrados. E cadrou que había naquela sinagoga un home posuído por un mal
espírito, e púxose a berrar:
‑ Que temos que ver
contigo, Xesús de Nazaré? Seica viñeches para acabar connosco? Ben sei quen es
ti: ti es o Santo de Deus.
Xesús mandoulle:
‑ Cala, e bótate fóra
dese home.
O espírito malo
sacudiuno, pegou un berro moi alto e saíu del. Todos ficaron pasmados, e
discutían entre si, dicindo:
‑ Que é isto? Unha
nova doutrina, e con autoridade; enriba, dálles ordes aos espíritos malos, e
eles obedéceno.
E a súa sona
espallouse de contado por toda a rexión de Galilea.
Palabra
do Señor R/. Loámoste, Cristo
O PODER DA
PALABRA
4º Domingo
TOB 2015
TOMADO DE: http://remoldapalabra.blogspot.com.es/
ESCOITA ACTIVA
A palabra é unha arma poderosa que podemos usar de xeito negativo ou
positivo. Convéncenos unha persoa que sabe argumentar as súas ideas e causas,
pónsenos a pel de galiña cando escoitamos a alguén recitar un poema con
sentimento, acoden as bágoas aos nosos ollos cando alguén a quen queremos nos
fire coas súas palabras, sorrimos e mesmo se nos soben as cores cando alguén
nos dirixe unhas palabras de amor ou gaba algo de nós....
Pois ben, a Palabra é tamén a que nos convoca nesta mañá de domingo. Unha
Palabra con autoridade, que non con autoritarismo, que sae ao noso encontro
para ser caxato na nosa vida. Escoitaremos a súa voz ou endureceremos o noso
corazón?.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Porque as nosas teimas impídennos moitas veces escoitar a túa voz, que nos
fala de esperanza e gozo, SEÑOR, QUE NON ENDUREZAMOS O NOSO
CORAZÓN.
Porque facemos oídos xordos á túa voz, que nos fala de sinxeleza, unión,
diálogo, xustiza, solidariedade e paz, CRISTO,
QUE NON ENDUREZAMOS O NOSO CORAZÓN.
Porque non estamos dispostos/as a ser a túa voz denunciando abusos,
inxustizas, explotacións ou discriminacións, SEÑOR, QUE NON ENDUREZAMOS
O NOSO CORAZÓN.
PALABRA ENRAIZADA
·
Neste mundo desencantado e aburrido, no
que nada nin ninguén consegue chamar a nosa atención; neste mundo tan saturado
de coñecementos e noticias no que prima o pragmatismo; neste mundo tan falto de
esperanza e de boas novas, o Evanxeo pasa sen pena nin gloria. Por que? Velaí a
pregunta do millón que ten varias posibles respostas: a xente non quere
compromisos, a xente non conecta con el, a xente non o considera unha boa nova,
a xente non está disposta a cumprir as súas esixencias.... e, se cadra, tamén é
posible que nós ensinemos coma os letrados e coma os rabinos, e non coma Xesús.
Eles ensinaban en Israel por oficio; e o seu era comentar a Lei e as tradicións
dos maiores, ler o que estaba escrito e repetir o que eles aprenderan antes nas
escolas, administrar as verdades e crenzas adquiridas, o que sempre se dixera.
O seu maxisterio era conservador, legalista e ritualista; conservaban ben a
letra; pero esquecían o espírito; e a letra sen espírito mata...mata tamén de
aburrimento. Por iso, non asombraban a ninguén. Porén, Xesús ensinaba con
autoridade. No fondo está, onte coma hoxe, o conflito entre dúas concepcións
relixiosas: unha, a dos letrados, que privilexia como acceso a Deus as
esixencias rituais da pureza; outra, a de Xesús, que privilexia o compromiso
coa xente. Así, na sinagoga interprétase con rigor e precisión a lei, pero o
endemoñado continúa dominado pola súa enfermidade e esmagado pola mesma
sensación de desamparo e dependencia. Ata que chega Xesús. A súa práctica
revoluciona o ambiente. Os letrados calan, pero a xente sabe discernir: Xesús
libera e sanda, ensina con autoridade, non coma os letrados. Iso é bo, é unha
boa nova, e provoca asombro no pobo. Pero os que se senten desenmascarados e
desposuídos do seu poder pola súa práctica, calan ou berran, evádense da
conversión. E non aceptan os sinais do Reino. E hoxe, non nos estará pasando o
mesmo a moitos cristiáns que seguen a esgazarse as vestiduras mesmo diante
dalgunhas palabras do Papa Francisco que son milimetricamente analizadas e
cuestionadas?. Como diría Hélder Cámara: “Se lle dou de comer aos pobres, din
que son un santo. Pero se pregunto por que hai pobres, din que son comunista”.
·
Porén, Xesús atraía multitudes, porque
non había discrepancia entre o que dicía e o que facía. No seu caso, falar con
autoridade era todo o contrario a falar autoritariamente. Non sentaba cátedra,
senón que daba testemuño. Por iso nós, que somos a súa Igrexa, debemos escoitar
antes de falar; e debemos coidar moito de non dicir no nome de Deus o que non é
a súa Palabra, senón que responde máis ben a intereses ocultos dalgúns grupos
de presión, de poder, ou do utilitarismo deste mundo que fai que esquezamos,
tamén dentro da Igrexa, que a persoa é o centro do noso sentir, do noso pensar
e do noso actuar.
·
A Palabra invítanos a mirar ao noso
redor e preguntarnos: onde están os profetas hoxe?, quen son os que anuncian,
sen necesidade de facer cousas extravagantes e raras, a Xesucristo?. Ao mellor
non nos facemos estas preguntas; tamén pode pasar que escoitemos a Palabra e a
deixemos esvarar por nós, sen tentar de remoela e levala á vida de cada día.
Pois inda que nos pareza estraño, El segue suscitando nas persoas actitudes de
compromiso, loita e traballo a prol das cousas do mundo, para cambialas e facer
delas lugares e ámbitos da súa presenza. Seguen xurdindo homes e mulleres que,
deixándose levar pola forza da Palabra, son no medio do mundo ollos, boca e
mans do mandado de Deus: amádevos. Porque cando un é coherente con aquilo que
cre, reza e vive.... iso é autoridade.
FRATERNIDADE ORANTE
Pómonos, Señor, nas
túas mans e abrímonos a túa confianza, para que acompañes e alentes a nosa
vida, dicíndoche:
QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ
Para que entre todos fagamos da Igrexa unha
comunidade viva, aberta e fraterna, que ten que saber escoitar a túa voz no
medio dun mundo tantas veces cheo de ruído, OREMOS.
QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ
Para que entre todos
nos esforcemos por crear nas nosas comunidades espazos que sirvan para vernos,
escoitarnos, alentarnos e compartir as riquezas e pobrezas das nosas vidas,
OREMOS.
QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ
Para que cada un/unha dos que nos sentimos esperanzados e gozosos pola
Palabra do teu Fillo, nos esforcemos día a día en superar a tentación de
reducila a simple vivencia descarnada do que cada día nos preocupa e ilusiona,
OREMOS.
QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ
Grazas, Señor, por esta nova oportunidade que nos dás de facer da nosa vida
unha experiencia gozosa de encontro contigo e cos irmáns. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Anunciamos a Boa Nova de Xesús
cando seguimos as súas pegadas
e a nosa vida dá testemuño
do Reino que Deus quere para todas as persoas.
Anunciamos a boa Nova de Xesús
cando vivimos para os demais,
cando nos interesa o que lle pasa á outra persoa,
cando nos comprometemos pola vida,
cando traballamos pola xustiza,
cando construímos a paz,
cando nos rebelamos diante da inxustiza,
cando comezamos a compartir,
cando aprendemos xuntos,
cando superamos as diferenzas,
cando nos preocupamos dos problemas desta terra,
cando temos a mirada atenta para ver a Deus que fala
na vida,
cando confiamos en que el camiña con nós e nos dará as
forzas necesarias.
Entón... e só entón... teremos autoridade.
CANTO GOZOSO
ENTRADA:
LECTURAS:
Escoita ti
OFERTORIO:
COMUÑÓN:
POWER POINTS
Domingo 4 Ordinario B
Domingo 4 Ord B-Bene Pagola
Comentarios
Publicar un comentario